Sahipsiz
Sahipsiz yağmurlarda ıslanıyor bedenim
Sahipsizim Kendimi kendimden çıkarmışım Solmuş bir aşkın kurumuş umutlarını saklıyorum yüreğimde Her zerrem sürgüne uğramış Hasret bir bir dizilmiş boğazıma Yutkundukça batıyor, battıkça kanatıyor ruhumu Delik deşik zamanlar, Yanmış, yırtılmış bir kaç fotoğraf düşüyor aklıma Gönlüm firar ediyor anılardan Nerede olduğum hakkında hiçbir fikrim yok Belki ruhunu kaybedenler ülkesindeyim, yolumu bulamıyorum. Belki de karanlık sokakların soğuk kaldırımlarında uyuyan bir yalnızım. Sanki gizlenmiş gibiyim bir yerlerde, Yani kimsesizim, kimsesiz. |