Sen
yaratılmışların en mükemmeli
hele çök yerlere kulak ver ,dilsiz mahlukatın ibadetini gör.

sen
dost bildiğinden el aman diledin,üzerine çökene toz deyip üfledi
yaran yayıldı,geri dönüp ah ettin.

sen
yüreğini parçalara böldün,duayı unuttun,
suretini sırtında hamal gibi taşıdın,ruhunun sahibini hoş edip ağırla yamadın.

başının üstünde dolanır sağanak yağmurlar,akıl edemedin rahmetin azizliğini
bir damlada gizli akıp gitti çarelerin.

sen
ne un olabildin ne hamur,ham kaldın,katıksız yaşadığını far edemedin.
gökten bekledin nimetleri,emeksiz, çabasız elin koynunda dilenciden beter oldun.

sen
tamah tadına on parmak saldırdın,nice sofralar boş kurulur kaldırılır habersizsin.
ne üstündekinin ,ne karnındakinin şükrünü dilemedin.

sen
ömrünün yarına geldin,şu aynalardan kibrinin ardına geçemedin,
zaman değirmeni döne ,döne öğütür lokman ektiğidir.

sen
sonu gelmeyecek sandığın yazgının amel defterini,izlemekle kalıyorsun.
tek yönde yol almış,kabrin son durağına göz iliştirmemiş sin.

sen
etrafında emsalsizler yarış içinde koştururken,ezip geçmişsin nasiplerini,
Yaradanın lütufları,yüzüne,gözüne batar sen uzanıp almaktan acizsin.

sen
boşa dövünür durursun, kıyamadığın anıların ciltlere basılmış
raflara tek ,tek dizilmiş amellerin,oldu tam kitap okunur gün olur elbet.

sonunda yağdı bedenine hiç kalkmayacak bembeyaz karlar
devrilir üstüne,kocaman dağlar olduğun yerde batarken umulur ki affın kapısı açık ola...

sessiz ÇIĞLIK