Şiirin Öyküsü:
Şairin kendi arşivindeki 19.12.2005 tarihli bir dökümandan aktarılmıştır.

Bir cuma günü bahçede babamla oturuyoruz. Sohbet ediyoruz. Bir ara arabasını övmeye başladı. Ama öyle abartılı anlatıyor ki sanırsınız, son model mercedes. Oysa araba, bir arabanın olabileceği kadar taka. Babam tam bir uyanık köylü tipidir. Alış veriş yapacağı zamanlarda kasketi kafasında aşağı yukarı hareketlendirir durur. Yine şapka hareketlenmeye başladı. Sağ eliyle kafasında aşağı yukarı oynatıp duruyor.
Ben, içimden "Bakalım" dedim, "Bu işin sonu nereye varacak?"
Babam arabayı bir müddet daha methettikten sonra bana doğru dönerek:
"Oğlum, bu araba, iyi araba. Ele gitmesin, bunu sen al" dedi.
"Mesele anlaşıldı, bugünkü kurban benim" diye düşündüm.
Elimizdeki altınları, bilezikleri sattık; bankadan para çektik, o takayı aldık.
Almaz olaydık...

Kaynak: www.rasimkoroglu.org/taslama_araba.php

Biz de bir araba almadan önce,
Özenir herkese bakar giderdik.
Kim derdi ki hemen alıverince,
Garip başımızı yakar giderdik.

Çocuklar itirir, hanım çekerdi,
Konu komşu çıkar, seyre bakardı,
Benzini bitince yağı yakardı,
Dumanı havaya diker giderdik.

Arada sırada basarsa marşı,
Sesinden ayağa kalkardı çarşı,
Kurulup içine ellere karşı,
Kasıla kasıla çeker giderdik.

Arıza yapınca verirdik tehir,
Uçmadık ne dere kaldı ne nehir,
Zindana dönerdi koskoca şehir,
Vurunca direği yıkar giderdik.

Yollara düşerdik sabah ezanı,
Pikniğe varırdık yatsı zamanı,
Lastiklerin yoktu dini,imanı,
Günde üç beş kere söker giderdik.

Rampayı inerken benzerdi kuşa,
Dolardık içine eğlene, coşa,
Hanımı çekmezdi vursak yokuşa,
Gahi evli gahi bekar giderdik.

Vurdukça, çarptıkça boyardık onu,
Üzerinde vardı her rengin tonu,
Dönmezdi arada direksiyonu,
Yoldan şarampole çıkar giderdik.

Delik deşik idi altının sacı,
Yerlere değerdi ayağın ucu,
Kaç kere düşmüştü içinden bacı,
Yolcuyu yollara döker giderdik.

Eskiydi koltuğun çulu çaputu,
Rüzgarda uçardı hep ön kaputu,
Sanırsın mübarek müzikli kutu,
Sesinden kulağı tıkar giderdik.

Evden sanayiye zar zor varırdı ,
Nerde usta görse, orda dururdu,
Çırak kızar, kalfa çekiç vururdu,
Sağlam kalan yeri büker giderdik.

Sermayeyi sardık ala kediye,
Almazdı kimseler, etsek hediye,
Rasim der ki nazar değmesin diye,
Her yanına boncuk takar giderdik.