ruhuna Fatiha
karaladım kendimi aşkı unuttum yorulmuş
bedenimi bile inandıramadım yalnızlığımda olduğuma kendime umut aşk derken zaman aldı beni benden düşlediğim şeyler yarı yolda bıraktı beni ben bile tanıyamadım aynadaki yüze anlatırken kendimi Teninin içindeki pencereleri acık unutmuşum kendimi seyrederken gözlerinde bir köşede yalnızlığım çökmüş yorgunluğunu atarken bense bendeki beni sorgularken bensiz olduğumu fark etmem ve ruhumun uzun yolculuklarda tükenip dinlenme yerinde beni beklerken gözlerimin ucuyla baş ucumdaki beni görüyorum ruhuna Fatiha |