YOKSUNSensizligin esip dagıttığı dağlarımın başında Şimdi ruhum sahibini kaybetmiş bir köle kadar üzgün... Içimi yoran biraz sessizlik, birazda şarkılar varken dünden kalan Hangi yarama yamansa yokluğun içime kapanıyor bir acı Ve ufalıyor en sevdigim çiçeklerin daha tomurcuk tan çıkamayan kokusunu.... görsen sevinçlerim nasıl da ağlaşıyor kederinden... Buz daglarım eriyip akıyor sanki çime nefesim kendi canımda bir tehdit... Sensizligin dikildigi çorak çöllerimde kimsesizliklerim yürüyor ken adım adım... Neden bir avuç yıldızdan gözlerin gecelerime ben çağırmadan girmiyor... Elif EDENHAUSER |
BEĞENİYLE OKUDUM...
GÜZEL YÜREĞİ KUTLARIM...
................. Saygı ve Selamlar...