Ben ve Renk
Denizlerin dalgalarına bıraktım bakışlarımı.
Soldu denizin masmavi yüzü. Sonra toprağa gömdüm, tüm renkleri Çınlayan sesleri de susturdu toprak. Kalmadı dışarda bana dair tek renk. Her şey soldu. Gri bir dünya yarattım sonra. Masmavi çığlıklar attım karanlığa Delirmenin kıyısına ulaştı çığlığım Sabahlar boğuldu, bu sonsuzlukta Ve kağıda damladı güneş Yalnızlığı yazdı o beyaz sayfaya Karşımda Acıdan çehreleri kararmış insanlar Geçiyorlar önümüzden, Buruk bir lacivertle Gözlerse merhamet arar dudaklarımda |