ulu toplanışa suallerneden unutamıyorum ki gözlerini yeni doğan bebenin ilk ışığa baktığı gibi koymamıştı hiçbir ayrılık bana onlar bulgur öğüttüğünden beri o son ellerime düşen damla yakıyor hala ciğerlerimi sersemliğim ayyaşlığım enlemsiz boylamsız yaşamışlığım kâr-ı defterime yazıldı yek can-ı yalnızlığım yön-ü evrenim sende kayıtlı girme bulutların arasına polaris’im demirkazığım neden unutamıyorum ki gözlerini bu kadar menekşeler diktiğim halde n’olur esirgeme benden sebeb-i mahiyetini ulu divanda son sualde kasım |
bu kadar menekşeler diktiğim halde
Çok güzel bir şiir okudum kaleminize sağlık...saygılarımla