Beni bu şehirde bekleme Ayşe
Gizem de gizlediklerim depreşti
Bana ellerini uzatma
Bir hasret kovalar çığlıklarımı, arzum sürgünde.
Geceler hayasız, geceler arsız
Yaprak yere düştü, toprak üşdü
Siyatik ağrılar ağlar düşlerim de.
Ellerim Eylül’e uzansa keşke
Sürgünüm kudurur Eylül’ün on beşinde.
Beni bu şehirde bekleme Ayşe.
Şuramda bir zaman haritası
Boylamı dipsiz karanlık, yaralı bir ruh
Ben bende unutulanı arıyorum
Şuramda beklediklerimin ötesinde.
Zaman öyle zalim ki, alıp götürür duyguları düşler vadisine.
Görülmüş mü hiç zamanla boğuşa
Görülmüş mü hiç zamanı delen, zamana galip gelen
Bir sala sesi duyulur şafak vaktinde
Belki eşin, belki dostun, belki de sevgilindir ölen.
Bana Eylül’ü hatırlatma
Acemi bir çığlık kopar Eylül kokuları siner içime...
MEHMET GÜVEN-18 NİSAN-2015...