DOKUN BANA AŞK
Duy sesimi aşk
Susamlı bir ekmek al Yorgun düşmüş bir çiçek, Eylül’ü hatırla. Doyasıya kokla, doyasıya bak. Aşkı kaybettiğin yerde değil arzuların isyan ettiği yerde ara. Yaprak, yaprak dökülürüm, vurgun yerim, nehrinde boğulurum, ağlama. Sen ağladıkça bir serçe çırpınır ıssızın kuytusunda Bulutlar yağmura küser, toprağım da soya kurur Hasretim kudurur, ağlama. Dinle biraz aşk İstanbul’un fethi sin, İzmir’imin işgali Egede masum bir kız, gecemde kızıl kuru Ay tutulur, gün tutulur, yaprak kurur Toprağıma busedir güneşinin eşkal-i Dokun bana aşk Dokun ki, göz bebeklerindeki yaş şelale m de taşsın. Mehmet Güven- 16-nisan 2015... |