Avuçlarımda kül döken tüm şiirler ve palyaço yalnızlığımSesiz çığlığımdı geceye düşen Susan yalnızlığıma inat Ellerinde lekeli anıların tozları Yüreğinde senli hatıralar Yüreğim gezgin şövalye Hükümsüz benliğim bağ bozumu Karşımdaydı hep can yakıcı palyaçolaşan anılar ruhumun kiri Yalnızlık abidesi gibi vakur ve gururlu Yüreğimi ezerdi sinsi ve gizli Dokunurdu ellerin zakkumi gece Palyaçolar hüküm sürerdi her bir renkte Neden böylesin ey gönül eşim Canımı yakan senin sevgisizliğin Kınalı yapıncak gibi kırdığın benliğim Benliğim un ufak düştü gecene Ellerin zakkum gecemi okşardı Ben ise yalnızlığına koşardım yalın ayak Avuçlarımda kül döken tüm şiirler Mahmudiye düzkaya |