KARDA ÜŞÜYEN YETİM
Kar yağıyordu şehre sezsizce
Gecenin yanlızlıklarını aydınlatıyordu Bir onun için karanlıktı hayla yanlızlığı oturmuş bir köşede, fırından yeni çıkmış taze ekmek kokusunu çekerken içine Ağlıyordu.... O küçüçük yüreğinde yaşadığı fırtınayı anlamaya çalışıyordu Sebebi neydi yanlızlığının Kimin bir anlık günahının bedeliydi Neydi yarınlar onun için Üşümüş küçük ellerini üfleyerek ısıtırken Özlüyordu.... Hiç bilmediği anne sıcaklığını Anlında koca bir damgaydı yetimliği Her yer kar altındaydı İnsanlar yürüyordu kirleterek beyazı Her ayak izinde kendini görüyordu Kirletilmiş saflığını.... |
Gecenin yanlızlıklarını aydınlatıyordu
Bir onun için karanlıktı hayla yanlızlığı
oturmuş bir köşede,
fırından yeni çıkmış taze ekmek kokusunu çekerken içine
Ağlıyordu....
Duyarlılığından ötürü tebrik ederim seni önce.
Ben çok beğendim . ..Güzel bir şiirdi.