Son...neresinden başlıyayım bilemiyorum hayat denen şu yaşamın.. bazen topal bazen kambur.. aslında kabulum olsa bazen ama nerde.. her anı gibi her anı.. üşüşmüş başımıza, almış bizi eline, kırbaçı da diğer elin de.. vuruyor ömrümüz boyunca gönlümüze.. atılmışız yalnızlığın inlerine karanlıklar mucizenin ertesinde.. ağlıyor umut, ağlıyor zamansız vakit.. goncası yokluklara malum.. dert küpü kulakta küpe dinleyen kim atılmanın çöplüğün nezninde.. duyan da kim soran da kim sensizlik diyarların da göçebe misali.. an meselesi an soluğun kursağın da ki, alırsın veremezsin veririrsin alamazsın.. film şeridi başlar artık geçmeye gözlerinin önünden.. an meselisi an, o an o an yazması.. SON.... (Berlin,06.04.2015) Talat Özgen |