Bir avuç toprak yetermiydi
Sevgisinin üzerini örtmeye
Geride bir şey kalmadan yok etmeye.
Her seferinde bir gül dikiyordu
Kalbindeki büyük mezarın üzerine
Yeşerir mi kurur mu
Endişesi taşımıyordu içinde.
Böyle mi oluyordu yüreğe gömülmeler
Ne bir çığlık duyuluyor
Ne bir ağıt yakılıyor
Ne de yaş süzülüyordu gözlerinden

Anılar sigarmıydı o yürek mezarlığına
Kaç cinayet işlenmiş gömülmüştü oraya
Bir avuç toprak yetiyormuydu
Onca yaşanmışlıklar kapatmaya
Yağmur damlası düşüyormuydu toprağa

Bir avuç toprak yetmez ki
Bu kadar yalanın üzerini örtmeye
Onca mutlu saatler yaşanmıştı
Yosun yeşili gözlerinde.
Parmakları durmaksızın dolaşmıştı
Saçının her telinde
Kızıl şafaklar söküyordu uzun saçlarının dibinden
Güneş erken doğuyordu
Aşkı dolu dolu yaşadığı günlerde


Bir avuç toprak yetermiydi
Sevgiyi yok edip beyninden silmeye
Bu ne acımasız mutluluk
Bu ne merhametsizce katlediş?
Kuru dal misali sürüklenecek mechul yerlere
Her mevsimi karakis yaşayacak
Güller açmayacak gönül bahçesinde
İstesece artık çok geç
Yüreğine gömdüklerini tek tek diriltemeyecek
Ne hazin sondur
Aşk ve sevgi olmadan
Hayata anlamsızca devam edecek



Gamze YAĞMUR

01/04/2015