Doğancılar...
Doğancılarda sabah olunca
Ömrünü özlüyor insan Ve birden, Olmadık hayallere dalıyor… Saygının Sevginin Anavatanıdır burası… Gelen Geçen Kedi Köpek Hatta İt-uğursuz bile bunu biliyor… Doğancılarda sabah olunca O günü doyasıya yaşamak istiyor insan Mesela ben… Ben, Nicedir yaşarım Doğancılarda İsmimi kazımadığım ağaç, Basmadığım çim, Koparmadığım meyve Yemediğim zılgıt Görmediğim insan Koparmadığım çiçek kalmamıştır… Ama yinede isterim, Bir gün Mahallenin bütün kedi ve köpeklerini Peşime takıp Sokak sokak gezeyim İstanbul’u… Ve haykırayım tüm şehre; “Seviyorum seni Doğancılar!...” Hele sabah olunca…. Ah… |