Önce Düş(l)erim
Dünya körkütük musallat olmuş
Cılız körpe bedenlere Vicdanımı sesimde boğmamak için Sende unuturum kendimi önce düş(l)erim Kutsal kimsesizliği ansız kaybetmişken Ardımda feri bulanık gözler ışıksız Kirece batık cesedim uykusuz Barışın kanadına kenetlenir önce düş(l)erim Ruhum çekildi kan revan deryasında Havanda dövülmüş kaburgalarım kırık D/izlerim kıvrımlarından çürümüşken Doysa da güneş eriyiğine gözler önce düş(l)erim Kurutup etlerimi şarapnel parçaları rüzgârla Sere serpe musalla diye yer döşeğinde uyutur Son nefesle çizmek resmini gökyüzünün fırçasız Önce düş(l)erim gün düşmeden evveli yüz yüze |