Ne çok isterdim senin, dizlerinde yatıp uyumayı
Ne çok özlerdim ufka bakan gözlerinde yol almayı
Ne çok acı var, ah! bilsen, hisseder onu yürekler,
Ne çok acı var, onarılmayı bekliyor kırık kalpler

Ağzınla kuş tutarsın dahi taşırsın sorgucunda
Bir kalemde çizik yersin güneş batar ufkunda
Şaşırdım bilmiyorum ne yapacağımı sahiden
Yine sert esmeler başlıyor fırtına var sonunda

Bende bilmiyorum artık neyi nasıl anlasam
Kendimden şüpheleniyorum farklı nasıl anlatsam
Vurgun yemiş cümleler var hayra yormak düşüncem
Ama kalbin resmigeçitte, ne düşünüyor diye sorsam?

Unutmak olur mu? vefayı iyiliği ve sevgiyi
Ya kaybetmek, içindeki sevdayı ve ruhunu
En kötüsü de kendine sunulan nimete isyan
İnsanı sonsuz bir kayba uğratır hafızada nisyan

Hâlbuki satıh da değildi, gönül ağacıydı içimdeki
Gelişip ve büyüyendi, dalları ve yemişleri olan
Hani,yağmurdan kalma toprak kokusu tüter ya burnunda
İşte her daim, seni ruhumda taşırım, içimin İrem bağında
Yusuf Erdoğan