Turnusol Rengiydi Zamansen gittin .. bir yağmur var şimdi yüzünü çizdim buğulu camlara gökyüzü kirliydi, yağmurda gittiğin yerde başlarken bir yangın nereye dönsem bir yolculuk başlıyor sanki hangi yüze baksam bir sessizlik bu kalabalık kent ne kadarda sakin kalbim pusuya düşmüş daha ilk dönemeçte uzun uzun bakıyorum sokaklara tenha alabildiğince karanlık ve dar ağaçlar sanki küs üstelik yaprakta kımıldamıyor bir yabancıyım bu kente belki de bir mülteci denizi dinliyorum, aşınan kum taneciklerini uzaklarda bir ses hüzünlü bir aşkın sessiz ve sakin bileyleniyor yüreğim kum tanecikleri değil yalnızca aşınan bu kenti terketmek anıları terketmek gibi Turnusolün sudaki rengi gibiydi zaman kutsadım gözlerimi ağlayabilmek için yeniden yeniden ve bir daha bir ayrılık sarınca beni |