Yalnızlık Ormanıdinleniyor düşünde bir duman hüzün yamacında bir yalnızlık ormanı bir dala takılıyor ayakların/düşüyorsun inci taneleri gibi sesimin boşluğuna kalbinin adresi şimdi yangın deniz durgun martılar sessiz bir cehennem mahşer gibi her yer anlatamam ne kadar derin ağıttı sesin güneşle döküldü sabaha aşk yitirdi rengini, şiir eskidi açılan bir bohça gibi saçıldı gözyaşın yüzünde sevdadan toplu bir mezar bize yangın kaldı bize kül erken ölümü umutların .. elimde prangalı bir rüzgar bir yosmayı oynuyor sanki tüm zaman |