Bu şiirde iki göz var ;
İkisi de sana ait sevdiğim,
Ismarlama aşklara tahammülüm yoktu benim.
Sonra sen geldin Ararat’ın sonbaharında...
Baştan aşağı şiir kokmaya başladı yüreğim,
Yaslan göğsüme benim göğsüm gök gibidir sevdiğim,
Korurum seni her şeyden, gölgesini senden eksik etmez yüreğim.


Bir gülüşünle başladı hikâyem,
Ben sadece ela gözlerinin şairiyim,
Gözlerine baktıkça seviyor yüreğim,
Bir ülkenin uzak kentleri gibidir gözlerin,
Gözlerinde yaşayabilecek kadar harf bilirim,
Gözlerine her baktığımda çalıyor kıyameti kalbimin.

Sen benim; bugünüme şükür, yarınıma dua edişim,
Azla yetinişim, çoğa göz dikmeyişimsin,
Ve kapanmayan avuç içimsin sevdiğim...
Ben dünyada bu kadar güzel gülen,
Güldüğü zaman bu kadar güzel bir insan görmedim.
Bir daha dünyaya gelsem,
Aynı hayatı, daha ustaca ve korkusuzca yaşarım bilirim...

YAĞMURDAN SONRA / YASİN GÜLTEKİN