Oyalama ArtıkSandığın gibi değil, Durmadı hayat Prangalı düşlerin nöbetini Devraldı yalnızlıklar Artık ne sen varsın, Ne de senden kalanlar… D/üşüyorum Üryan bahanelerimde boğacağım sizleri Soyunun yalanlar… Hayallerin Baştan çıkartıyor şeytanı Bir gece yarısı Otel odasında harcıyorsun masumiyetini Neyin var bana ait Geri alıyorsun? Saçlarım Tırnak aralarımda Vücudum Beyaz çarşafların kirli karanlığında… Sana ait değilim Çekip geldim senden… Sus… Çalma konuşarak sancılı anılarımı Şu portmantoda yüreğimi unuttum, Onu at bana Sonra kapat bütün kapılarını Sararan benzim hoyratlığından zamanın Gözümde ki nem tozdan Ellerim bir labirentte yorgunluktan titriyor, Bedenim yükünden… Oyalama hayat Hayat oyalama, Kaderimi onun kaderine Kenar süsü gibi oyalama… Elif SEZGİN |