ÂŞIK VEYSEL / …
Âşık Veysel türap oldu
Sazı kaldı bu ellerde Gitti sadık yârin buldu Sözü kaldı bu dillerde Aktı gönüllere doldu Ömrü geçti sevmek ile Gün geldi Hak vaki oldu Koştu düğün dernek ile Bize armağandı Haktan Tadın almadı murattan Yarim dediği topraktan Ayrılmadı sürmek ile Kim ağladı kimi coştu Cehalete savaş açtı Çağrıldığı yere koştu Üşenmedi varmak ile Dünya dedikleri bahçe Bir küçücük han sadece Dertli sazın döşe pençe Yorulmadı vurmak ile O bir demdi geldi geçti Sırlı küptü doldu taştı Karanlığa ışık saçtı Tükenmedi yanmak ile Nice gözler görmez idi O gösterdi parmak ile Karasaban sürmez idi Bağlar kurdu tırnak ile Ulaşmak için menzile Yürüdü hep gündüz gece Ortak oldu her sevince Coşa geldi ırmak ile Çağlar Abdal özü birim Veysel babam ulu pirim Kısmet ede Mevla kerim Ölmez sin-e girmek ile Mehmet Ali ÇAĞLAR (Çağlar ABDAL) Çorum / 2015 |