UMUT ÇİÇEKLERİGeceden düşmüş ışıklar dizilir yollara bir bir Ardı arkası kesilmez tin’siz gelmelerin ve de gitmelerin Her defasında bir sessizlik ağırlanır şu üstünde titreyen seslerin... Ve duramadan düşüp giderken umutların son kalan direnci Gözlerde... Ne imdatlar çağırır uzaklardan ısrarla gelmez merhametleri... Ve şehrin o soğuk bakışları ... neden dondurmaz ki sevmelerin olduğu gibi, öfkelerinde ateşini.... Bir imkansıza kilit acar zorluklar,aklım yeminliyken kötülüğe.... ne haltları karıştırırken bulurum kendimi... hayretler içinde Boynuma utancın parmak izleri dizilir, taşırım kara bir gerdanlık gibi.. Ey görünmez sevgili...! Bilmem ki dikersem, mavininde beyazında büyür mü umut çiçekleri Göklerin altın Küresi kötülerinde başına bırakır ken usulca güneşi... Ah bir resim... buzlanmış bir gençliğin üstüne düşünce Bir demet karanfilden gelen kırmızı sıcaklığı ile baglasaydı yüreklerimizden tekrar düşlerin kanadına kendini.. Evet bir yazgı... acıların dehlizlerinde sıkışmış arar buldururken kendini Bütün umutlarım...sanki bir ucurumun ölüm kokan nefesine sevdalı.... ELIF EDENHAUSER |