TasaBahçemde dumanlı bu gün sarmaşıklar siste kalıyor çatım kış, zehir zemberek yağarken gökten, uğramaz oldu beyazdan arta kalan maviler. En iyi şiirim diye sarılıyorum her yazdığıma en son aşkım bu diyorum terkedilene dek anladım ki ölmek başkalarına, ölüm bana düşermiş demek. Tuzu çok artık denizin tadı yok hayatın ey yağan kar, seni ne çok severdim! Ürkütür şimdi buzdan saçakların kaygılanıyormuş insan demek yılları artınca sayıların. Dokunası bir ah çekiyorum inciniyor kemiklerim yatağımı kemiren keneler gibi bitiriyor sayfalarını defterim. Gölgemde savruk bir beden taşımadığı belli titreyen dizlerimden ilaç zamanmış,ne büyük yalan gelen yalan, giden yalan arta kalan andan. Serpil Tuncer |
inciniyor kemiklerim
yatağımı kemiren keneler gibi
bitiriyor sayfalarını defterim.
HARİKA BİR ŞİİRDİ
YÜREĞİNE ŞİİRLER YAĞSIN