sen biliyor musun çocuk ben hep ölüm ötesi düşler kurdum göz ucu özlemlerimle arada bir çekilirim kuytularıma içimin doğusunda bir ateş yakar kavururum kendimi o gün cennetin bütün çocukları yağmur duasına çıkar
ve her gece el ayak çekildiğinde göğsüme bir kaya bağlayıp avucumdaki uğur böceğimle boğulurum kendi nehrimde ben ölümü kendimden öğrendim acıyı ölümümden cansız bir çoğrafyadır gözlerim
inan ki ben her şeyi öldükten sonra duyuyorum çocuk öldükten sonra çok yanıyor canım sonra her defasında saçlarımı bir halata bağlayıp çekip alıyorum kendimi ölümün daracık ağzından
ondandır bu can kırıklarım bu kan donuklarım ondandır!
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Can Kırıkları! şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Can Kırıkları! şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
O onur bana ait canım. Face hesabımı dondurdum; oldum olası aram iyi olmadı o tür sosyal sitelerle. Zaten pek vaktim de olmuyor; arada şiir yazıp ekliyorum buraya ve senin gibi güzide dostlarımı okumaya gayret ediyorum.
Anladım canım... İnan benim de pek vaktim yok, iş hayatı ev hayatı hepsi benim sırtımda. İnan deftere bile girme vaktim olmuyor. Arada bir bir şiir paylaşıp çıkıyorum, sayfana uğrarım can arkadaşım. Sen güzel bir dostsun.
Çokça sevgimle öpüyorum yüreğinden... Sağlıkla kal.
Kutluyorum kalemini
Yüreğin var olsun
_____________________________________________Saygılar selamlar