SES VERMEDİN YÜREĞİMEYalandan gülmeyi öğrenemedim Fırtınalarda savrulsam da keşke demedim hiç İçimin yetim yalnızlığı vurmadı suratıma Fırtına başlamadan çağlamadım Derin bir nefes alıp duruldum Asi yanım ortaya çıkmadan Adından uzak durdum Deminde bıraktım sevdayı Kavgayı sitemleri uzak tuttum Kirletmedim dudaklarımda ayrılığı Gitmeden önce Mavilerden süzülüp Yağmak istedim yağmur niyetine mısralara Gözlerimde kocaman kahır Uzanıp tutmak istedim Kırılmış yanlarından İncinmişliğin parladı gözbebeğinde Vazgeçtim Kederinin önünde başımı eğdim İsyanın karşısında Lâl oldu dilim Ses vermedin yüreğime Öylece bırakıp gidemedim Şimdi sustu şehir gidişinle Bıraktığın sessiz intizârın değdi kaleme Dokunamıyorum u/mutsuzluğuna Deniz Derya Giritli |
buna uzak durmakta diyebiliriz,
Bazen düşünüyorum da
Güle sormuşlar neden sarardı yaprakların.
Cevap vermiş 'neden döküldü saçların'.
Güle aynı kaderi yaşadığımızı kaçımız farkındayız ki...
En güzel çağımız gelir kahkaha atarız. Sonra up uzun bir hüzün..
İfade etmek istediğim: İnsan üzülmek için neden arar. Aşkta her zaman biri daha az sever.