KARANLIKTAYIMhayat gözlerinde tanımsız korkular yüzüme bakmaya çalışıyor peçemi kaldırıp bir ahtapotun kolları gibi sarmalarken beni nefes almak telaşı boğazımı sıkıyor hayatım film şerdi gibi gözlerimin önünden geçerken umursamıyor düşlerimi adına aşk dediği bir bebeği kollarıma veriyor. o kadar ağlıyor ki bebek uyutma çabasıyla gönlümün en sessiz köşesinde ayağıma koyarak sallamaya başlıyorum ben salladıkça mızıldamaları sırtımın sol küreğinde yaralar açıyor bunca zaman uyuttuğum korkularım dalgalar halinde su yüzüne çıkıyor yüzmeyi bilmediğim bir denize düşmenin o bitimsiz çaresizliği içimi bulandırıyor kalkıyorum yerimden. kucağımda ki aşk denilen bebekle yollara düzülüyorum ilk gördüğüm cami kapısının merdivenlerine son kez alnından öperek usulca bırakıyorum içimde doğumuna az kalan acıları elimle yüreğime, yüreğime sıkıca bastırarak koşarak uzaklaşıyorum hemen en yakın evin köşesine siniyorum kim sahiplenecek diyerek beklemeye başlıyorum. gözleri gecenin her rengine boyalı bir kadın beliriyor daha önce de büyütmüş o sahipsiz aşkları yüreğinde dudaklarında kuyruklu yıldızın en parlak haliyle kucaklıyor benim olanı sahibi var mı diye etrafa kaçamak bir bakış fırlatıp acılarla ördüğüm battaniyesine sarmalıyor aşkı öpüyor sonra benim olanı öpüyor kokusunu içine çeke çeke korkusuz içimde ki acının kırılmaları vücuduma yayılıyor dalga dalga beni yutuyor karanlıktayım artık.. Ayvazım DENİZ |
kutluyor saygılar sunuyorum...