Unutulmaya yüz tutmuş binlerce sima içinde sadece biri benim
iç çekişlerimin bile belası olmuşum
uzaklaşıyorlar teker teker üzerimden
ağırmı geliyorum kendime
sözlerim çıkı veriyor lal dilimin ötesinden
hepsi küsmüş bana
oysa ben hep küskündüm kendime
başım eğik değildi kara günlerimde
yokluğunu sindiriyordum
usul usul bedenim veda ediyordu
alışmıştım artık koy verip gidenlere
gözlerimde
şavkını kaybetmiş gri renkler çıkıyor gün yüzüne
öylesi özlemlerin ardından
ruhumda bir hayli kalıntılara dost umutlarım
takadım tükendi koşuşturmaların ardından
saat dünün ardından bir hayli geç
pişmanlıklarım ardıma sığınmış
ürküyorlar yeni günden
özlemlerin yeşerdiği deli gönlüm şimdilerde düş peşinde
hani nerde bildiğim o sesler
hasretlik içinde bir dost bekleyişinde



YAZAN:KADER OYUNCUSU
12/03/2015
İZMİR