ELÂ GÖZLERİ UFKA DALARKENEllerinde bir demet sarı gül, Elâ gözleri ufka dalarken, Gül yanaklarından bir damla yaş süzüldü. Kapadı gözlerini acısı görülmesin diye... Lâl olmuş gibiydi her dem şakıyan dili… Aradı sıcaklığını sesinin… Leylak rengi eteklerini topladı, Hafifce dokundu görünmez bir el. Nasıl bir duyguydu, anlatılamaz, Gülümsedi birden yaşlı gözleri, İpek saçlarında hissetti elini, Hasretle ürperdi omuzları ansızın. Ümitsizlik yakışmazdı ona, biliyordu. Loş odada gülümsedi özlediği yüz... Hâlenur Kor |