Affetmedim Namertleri
Affetmedim Namertleri
Anamdan ötesi yalan dediğim gün Yüreğim, herkese bir başka küskün Bedenim yorgun, sözlerim daha keskin Acımayana acımadım ben, hiçbir gün Elimden ekmeğimi almak istediler Soframda kurtlar oturmuş, yüzüme güldüler Engeller koyup, yok etmek için direndiler Yaşamak için affetmedim, namertleri Önce sevgisizliği, sonra acımasızlığı öğrettiler Sonra, bir insanı nasıl yok ederizi anlattılar Gözlerime baka baka yüreğimi kararttılar Acımasızlığı oya yapıp, hayatıma işlediler Yalnızlığı dost eylediler hep kapımda Kadehler, can yoldaşım olmuş, yanımda Hasret her an dolaşır olmuş kanımda Katilim sizsiniz, bu hayat yolunda Bir şeyler katıp sebepsizce, hayatımı yaktılar Beni, yüzüme gülerek, acımasızlıkla yaşattılar Ruhumu, insansızlığa sürgün bıraktılar Hayatıma tecavüz ettiklerini sanıp, yanıldılar Bir elem salmış bu dünya, yüreğime Sazın teli dokunur olmuş, aciz bedenime Kuldan hayır yok, insanlığı çıkmış izine İnsanmış taklidi değil; insan olmak mesele Byens |