Elveda gönlümbir yerlerde yeni hayatlar kurgulanırken bilmiyorum ki senli geçmişimi nereye saklayacağım içime batan bu yalnızlık aynadaki suretim kadar gerçek sanki derinden bir şeyler çıkarmak istiyor gözlerim ellerimin hali malum kan ağlıyor avuçlarım… her tebessüm gerçeği gizlemek için maksat unutmak belki amma yaptığım acının üstüne sürülen bir parmak bal değil de nedir ve içimdeki boşluğa düşerken anılar yaşama sevincimi bitirir zaman ne kadar ömür vaat edersen et ya da sahte istikbal ağaran saçlarımla birlikte kaderimi yaşıyorum bazen ateş öfkesi sarsa da benliğimi çoğu kez ayakucuma yığılır ölüm işte o an gelince kül kadar sakinleşirim elveda gönlüm seninde kapını çalacak ölüm (günbatımı düşleri... sy.71) Arap Kurt |