insanlık
Gözyaşlarımla düştü insanlık gözlerimden
Kapımızın önünden çalarlar diye kaldırdığımızda paspaslarmızı Evlerin bereketi bitti Dilsiz kaldık yalnızlıklarımıza İşgal etti iyi niyetimizi suskunluk Kabullenişlerle sürdürdük günleri Oysa yaşam biz olmaktan ibaretti Biz olmak hataları konuşup yeniden şekillendirmekten geçerdi Korkak , sabırsız ve öfke dolu olduk aniden Şimdi herkes yalnız herkes şikayetçi Yönsüz kalan yanlarımız yıkıntılar halinde karşımızda Beş para etmeyen yüreklerle yargıladığımız hayat İlham meleğimizi koymuyor başucumuza Şimdi düşen insanlığı kaldırma zamanı yerlerden İçten gülümsemelerle Önce kendimizi gerçekten sevmekle olacak Mutlulukla nikah hepimize düşer İçimizdeki insanı keşif zamanı Bol şans …. |