YALNIZIM
bu gece yalnızım,
su kenarında ki bir ateş böceyi kadar, bu gece yalnızım cobanın kavalındaki ses kalbinden fışkıran aşk kadar, bu gece bir sessiz cıglıgın kulaklarımı patlatabileceği kadar yalnızım... bugece burnumdan ateş çıkar agzımdan nefes bugece kalbim durur beynimde gök gürlemesi gibi bir ses bugece hayal meyal bir leyla ve ben darağıncaki bir adamın gözyaşları kadar yalnızım... bu gece şimşek çakar ve tüm itliğini sırtlar karanlık bu gece aşıklar ölür ve yüzüme bakar sevdalar bir anlık bugece hasret biter ama ben annesinin mezarına kavusan cocuk kadar yalnızım... ne istek biter kalbimde bugece nede o kahrolası öfke, ne bir ışık gelir yanımda dinlenmeye nede bir anlık hayal olur bu evde, ne sen gelirsin nede ben bugece herseyi boşveripte sevmişçesine delirmişçesine, yalnızlığımızı silermişçesine... |