SENSİZLİĞİN İLK GECESİ
Bugün sensizliğimin ilk gecesi,
Ve bu şiir Sensizliğime lanet edip Çaktığım ilk kibritin, Hiç düşünmeden Ateşlere verdiğim benliğimin, Toprağa gömdüğüm hayallerimin, Kalemi tutarken titreyen ellerimin, Aklımı götürsün diye Kendimi teslim ettiğim sellerimin, Ve belki beni kendime getirir diye İçimde başlattığım depremlerin ilk belirtisi... Ve belkide hayatımda umarsızca Kullandığım kelimelerin ilk hecesi... Ama unutma Ne su an oldugu gibi gözlerimin önüne inen Ve kapkara bulutlar gibi beni ören Umutsuzluk sisi, Nede ölümün ensemde duran Ve içimi tir tir titreten soğuk nefesi Geçiremeyecek sana karşı olan Ve her yangınımı söndürmek için su bulan Bu aşkı, bu hevesi.... |