İSYANIM KENDİME
İsyanım kendime,
Sevdaya isyan ne haddime... Açsam semaya günahkar ellerimi, Hangi melek gözyaşı döker avuçlarıma, Hangi melek aşkla sarar kollarına Artık kalbim yüz çevirdi, Ölüm andıran ölümsüz sevdalarına, Dayan dayanabilirsen, Yüreyimin senli çığlıklarına... Ellerime zincir vurulmalıydı, Ayaklarımın bastığı her yerde, Dipsiz kuyular kazılmalıydı, Beni sana kelepçeleyen yoksa bir hiçmiydi, Ve yalnızlığa üzülmeyen tek deli, Taşıyandı yüreyinde ki seni, Belki de şiire yazılan hiçlerdeydik, Belki de Hiç Kimseydik, Artık söz konuşacaktı, Sonra HAK’ka yemin edilecekti ki Ayrılık kapıyı çaldı... Kalem de tükenmişti, Boşmu kalacakdı bembeyaz kağıdım, Yıkılan kelamım değildi, Yıkılan kan dolu yüreyimdi, Yoksuldum artık sevdalardan, İstemiyorum hiçbirini, Ve artık onlar da anladı, Hiç Kimseyi sevdiyimi, Öylesine, Delicesine, Delikanlıca, Söz sussun,yüreğim Parçalansın, Özgürce, Hayasızca, Arsızca, Ağlasın istedim,yüreyim kusursuzca Ekrem ÇETİNKAYA VaTaN25 04.03.2015 |