İçre sara.
çocukluğun korkulu vakitleri
sıska vücutlar bir baskı alışa gelmiş korkular ayrıca insansızlık pazarları dolu her taraf duvarlara dönük simalar samimiyetsiz davranışlar insanın kucaklamak istediği bir sevgi var mıdır? günün her saatinde havada güneş/güneşler var gün akıyor sessizce kamyonlar egsozlarından siyah dumanlar çıkarıyor gürültülü pis kokuyorlar zaman bitiyor, hayat kısalıyor gün geçtikçe biz hangi dünyaya aitiz. |