Dostum
Nasıl unuturum
Yaşanan bunca acıları
Üçyüzbir can
Üçyüzbir insanı
Sol yanıma gömdüm
Nedense dört yanda
Kolunu sallaya sallaya
Geziyordu ölüm
Söyle dostum
Bu nasıl amansız zulüm...

**

Birileri söylesin bana
Kıyılır mı bunca insana
Kimisi okul çağında
Güle oynaya
Oynamadan doyunca
Öyle boysuzca
Yerlere serildi
Kimisi de
Gencecik fidan gibiydi
Bir şafak vakti
Halkalı ipleri gögüsledi...

***

Gözlerin dolmasın
Boğazın tıkanmasın öyle
Toprağa atılan tohum
Patlamaya hazır
Tomurcuklar misali
Umut taptaze
Umut diri mi diri
Özgürlük şarkıları
Birlikte söylensin diye
Kardeşçe
Kenetlenmesini bilmeli...

****

Öyleyse dostum
Gel de bundan böyle
Verelim seninle
Verelim
El ele yürek yüreğe
Haykıralım birlikte
Diyelim
Olmasın yeryüzünde
Olmasın bir tek zulüm
Yaşanmasın
Artık bir tek ecelsiz ölüm...

Muzaffer KALABA