ne çare
Ay ışığı aranmakta yine
İkindi utangaçlığını terkederken Kalem bir uhdeye vurgun Kelam yorgun, gözler arayışta Derin bir sızı saklanır her kaçışta... Ben edediyetin yolcusu Senlerin ve benlerin yabancısı Ufukta bir şafaktır gözlenen Bileninden kaçar her gizlenen Ve bir aşinada var olmak hevesidir Bir bayram havası onun tek izbesidir.. Salın ,aşkı ile sevdiğinin; ey mihriban Zira zaman acımasız.. Bul beni bi ara, yad edesim var hazanı İçimdeki dilemmadan nasıl kurtulsam Yahut onu bahane yapıp kutsansam Yine de yaralıyım ki ne çare Ne bahane teselli olur Ne de yalpalanmak, avare avare.... |