Ben Özgecan Aslan
Daha yirmi idi yaşım.
Korkuya mahal bırakmayan yüreğimle, deli dolu yıllarımın en başındaydım.
İçimdeki yaşama sevincini ve hayata gülümseyen içimdeki çocuğa arkamı hiç dönmedim,
Çünkü düşünce nasılsa ayağa kalkıp, tekrar kaldığım yerden mutluluğa koşarım diye
-Ama öyle olmadı
Gecenin zifiri karanlığında, çığlık çığlığa yankılandı kimsesizliğim!

Ben Özgecan Aslan
"oysa ben" diye başlayan o kadar çok hayal tıkandı ki kursağıma bugün.
Bütün mevsimler anlamını yitirdi benimle
Oysa gülüşüm baharlardan yüce, hüznüm kara kışlardan daha çetindi gönlüme

Ben Özgecan Aslan
Burada takunya kafalı, hamam bakışlı, salyangoz duruşlu
Ve çakal suratlı üç kişi tarafından hayatıma kast edilmek istenirken
nefes almak ne mümkün. .

Ben Özgecan Aslan!
Yapma dedim it surata.Dur dedim! Durmadı.
Kes ulan kahpe diyerek;
-Kesildi ellerim sersefil kayboluşlar da

Ben Özgecan Aslan
Gözyaşlarım söndürmeye yetmedi
Sararken yangın dumanı her yanımı
Çırpınışlarımı görenler kılını kıpırdatmadı
Acıyorum,yanıyorum,kanıyorum diyorum
Umurunda olanların umurunda olamıyorum.

Ben Özgecan Aslan
Bu şehirde, ben vardım,
o vardı,
onlar vardı
ama insanlık yoktu


-İşte bu yüzden öyle bir tokat atmak istiyorum ki insanlığın suratına
Lehine olan her şeyi aleyhine çevirmeye çalıştığı için.!

Yusuf Vahit KARAGULLE ~