Ben Özgecan Aslan!Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Unutulmadı ve aslada unutulmayacak...
Ben Özgecan Aslan Daha yirmi idi yaşım. Korkuya mahal bırakmayan yüreğimle, deli dolu yıllarımın en başındaydım. İçimdeki yaşama sevincini ve hayata gülümseyen içimdeki çocuğa arkamı hiç dönmedim, Çünkü düşünce nasılsa ayağa kalkıp, tekrar kaldığım yerden mutluluğa koşarım diye -Ama öyle olmadı Gecenin zifiri karanlığında, çığlık çığlığa yankılandı kimsesizliğim! Ben Özgecan Aslan "oysa ben" diye başlayan o kadar çok hayal tıkandı ki kursağıma bugün. Bütün mevsimler anlamını yitirdi benimle Oysa gülüşüm baharlardan yüce, hüznüm kara kışlardan daha çetindi gönlüme Ben Özgecan Aslan Burada takunya kafalı, hamam bakışlı, salyangoz duruşlu Ve çakal suratlı üç kişi tarafından hayatıma kast edilmek istenirken nefes almak ne mümkün. . Ben Özgecan Aslan! Yapma dedim it surata.Dur dedim! Durmadı. Kes ulan kahpe diyerek; -Kesildi ellerim sersefil kayboluşlar da Ben Özgecan Aslan Gözyaşlarım söndürmeye yetmedi Sararken yangın dumanı her yanımı Çırpınışlarımı görenler kılını kıpırdatmadı Acıyorum,yanıyorum,kanıyorum diyorum Umurunda olanların umurunda olamıyorum. Ben Özgecan Aslan Bu şehirde, ben vardım, o vardı, onlar vardı ama insanlık yoktu -İşte bu yüzden öyle bir tokat atmak istiyorum ki insanlığın suratına Lehine olan her şeyi aleyhine çevirmeye çalıştığı için.! Yusuf Vahit KARAGULLE ~ |