Ben kendi halinde uslu bir çocuktum, deli aklın esti...
Ben kendi halinde uslu bir çocuktum,
deli aklın esti, kalktın bana, hadi gel dedin, aşk bu dedim, ve ben koşa koşa sana geldim... Yetmedi gülüm, azıcık, kıyısından köşesinden, sev dedin, sarıl dedin, öp dedin, ikilemeden balıklama atladım, ellerini tuttum, sarıldım Allah’ına kadar sevdim, Hazan palavraymış derlerdi, doğrusu da buymuş, martılar göç etti, kış kapıya çattı, sense sıkıldın sanırım, ’’Toz ol’’ dedin, sessiz sedasız pılımı pırtımı topladım, doldurdum şiirlerimi heybeme koyuldum yola... Ey !.. zalim sevgili, acı çektiğimi görüyorsun, biliyorsun, şimdi de kalkmış bana unut diyorsun ya, acı acı gülüyorum, ama, bitirim fırlamalığım tuttu, birazda, kıllık olsun diye, inadına unutmayacağım !.. Hadi kolay gelsin, çay var mı çay? doldur bir tane sen gizi zehir olsun... Atilla Yüceak Şubat 2015 Araştırmacı Yazar -Şair |