Efendim, minik çocuklarımızken, onca fotoğrafını çekmeye çalıştığımız şirin "babacım"lar ertesinde; büyüdüklerinde kimlerin eline düşeceğini bilmeksizin yaşamaya çalışmanın ağırlığını çekmişsinizdir sizler de.

Sokakta dolaşan her kızın, bir yere ait olduğunu bilmeyenlerin, her hangi bir kimsenin sahipsiz olduğunu, veyahut bir kimsenin çok sahipli olduğunu düşünenlerin yaşadığı bir dünyada ne yapabilirdik?

Evlenmede eşit sahiplenmenin önemini anlayıp; sonraki kuşakları, insanlığımızın bir önceki veya bir ileri evresinin biçimi gibi algılayıp, mutluluğa veya huzura giden yolu bulmanın kapısını açabilir miydik acaba?

Bir profesörün de dediği üzere, içimizdeki canavarı nasıl eğitebilirdik?
Kurtların, sokakta gördüğü her kuzuyu kapmaması gerektiğini; her bir insanın karşıt cinste olması amacının, toplumun farklı yapılarını kurmak; yetiştirilen her insan prototipinin, ailenin temel çekirdeğinin ayrılmaz bir parçası olduğunu, dünyanın haremden oluşmadığını eğitilmekte olanlara göstermek; çok mu zor?

Umarım, kolaydır; kalemler davrana artık vurmaya hedefi. Nice paylaşıma, toplumun ıslahına.. Katkılarınıza çok teşekkürler. Selamla.