Ah Yar

Boğazımda düğümlenen özlemin, bıçak yarası yüreğimde..

Kapanmayacak Bir Yarasın Artık, Kalbimin Sokaklarında..

Sevgili..

Bu Gece, Evet Bu Gece Azrail Uğradı Kalbime..

Belli ki Seni Alıp Götürecek İçimden..

Yokluğunun yasını hep tuttum ya,

Alışırım, alışırım istemesemde..

Bir Zaman, Bir Zaman sonra da unuturum belkide

Unuturum, unuturum zamanla unutamadığım seni..

Nefesimin yağlı ilmik misali boynuma Geçtiği Günde..

Yar, Bakma Öyle..

Öyle çok Yorgunum ki..!

Dokunsan milyon parçalara bölünür, milyon kere ölürüm yokluğuna..!

Ah yar, hüzünlü öyküler sinmiş yürek mürekkebime.

Her gece sensizliği asıyorum penceremden yıldızlara..

Yokluğun öyle bir sızı ki, sarmış her yanımı..

Gece sessiz bir şair,

Şiirler dökülür kalbimin avuçlarına..

Yokluğun zehir gibi kanatır hücrelerimi..

Kaç ömürüm daha tükenecek hasretinle bu şehirde..

Gönül sızım Bu gece.

Bir şiir daha şahitlik edecek sensizliğe..!

Mısralar, özlemin ile tutuşunca.!

Yıldızlar düşecek aşkın kalbine..!

Yokluğun..

Bir namlu gibi içimde patlarken..!!

Kalbimi de seninle alıp gidecek ..

Zamansız bu son öykümüz de..

...

Raif Şefkatoğlu