EMANET
Zulüm olmuş insanlık
Ey dertli gönül.. Kanayan bir yara var kabuk tutmaz bilirim. Yeryüzünün en şerefli varlığı değilmiydi insan.. Şimdi insalığın yasını tutuyor kalbim.. Mahsumlar ölüme gülümseyerek giderken.. Bu hüzün neden.. Ey can.. Bütün umutlar ölmeyen insanlıktaydı... insanlık ölmeden evvell.. Şimdi hangi insanlığı diriltsem de.. Dünya ya barışı getirsem..!!! Oysa bilmezler ki.. Misafiri olduğumuz bu alemde.. Aldığımız nefes bile emanet..! Raif ŞEFKATOĞLU |