Sahici olmanın diliyle söylemeliyim Kastımın ihlasını tescilleyip kalbimle Sesime döktüğüm kelimelerin kimliklerine Bakıp en liyakatlilerini ön safa dizerek Sonra arlandırıp nefsimden beri tutarak Vahiylenmişcesine Hevasız ve hebasız Haklıca ve hukukluca Her anın Allahlılığını kuşanıp aklıma Yani cennetin iklimindeymiş gibi Havsalanıp kendimi bilmeli Bulmalı Ve hep şiirle susmalıyım...
Saklısını ayyuka çıkarmanın adıdır ateş Gerçeğin dışında herşeyi yakar Dağı taşı ormanı ve yalanı yakar İbrahimi yakmaz Dünü zengin olanın yarınıdır cesaret İnandığı kadar emin Eminliği kadar emanettir Allaha Su yokuşa akmaz Delisi olanın aklıdır itaat Maviliği kotarılmış göğe bakar Darısı başıma olsun diye Sevdasını geride koymaz...
Çok şık zamanları yaşamak ister Bir eli aklında bir eli kalbinde Çok sevip çok kazanmak ister İster ki nefsinin haylandığı kadar Haz alsın hayatın hallerinden Günahın ayaklarıyla yürüyüp Varsın cennetin her makamına İşte budur Tanrının yarattığı İnsan diye ete kemiğe bürüdüğü Her dem kendini avlayıp Envai çeşit tuzaklarla aldatan Sonra da tek bir isyanı yüzünden Şeytanıcığı horlayıp kınayan Gel de gülme şimdi bu manzaraya Gel de özgürüm diye yağıp gürleme...
Ben bir öfkeyi bilirim ateşi yakan Bir de aşk denilen haddi aşmayı Sudan halkolunan ben’i mağrurlukla mağdur Her ikiside hep müteessir eder Öfke ki içine düşülen gayya Aşk ki göğüne çıkılan cehennem İki ateş arasında böyle kalınır Ben suyu bulandırıp Aklı selimliğin kifayetsizliğine inananlardanım Bu yüzden rüzgara karşı tükürenlerin Kendileriyle en iyi yüzleşenler olduğunu düşünürüm Buna rağmen aşkın hasımlığını göze almayı Ve öfkeyle hısımlığı tehlikeli bulurum
Dilinin yasıdır çoğu kez insan Ne söylemişse ne susmuşsa sorulur Tezcanlı bir akıl tutulmasıyla yaralar Yıkar mamur kalpleri pervasızca Hasılı, kelamı kibar eylemek gerekir Sözü hakedene emanet edip hakça susmak edepdendir En büyük cürüm sözün israfıdır Ekmekten sudan ve vakitten daha aziz olan Ve hilkatin hukukunca evla olan sözdür çünkü
İyiliğin süslenmesidir dahası Bir türkünün değmesi gibi sese Dil kendini bulur halini söyler Muhalif her sukut kıymetlidir Derinliğini böyle kazanır kalp Vuslatını böyle sabreder Hikaye bu ya gün eşelendikçe İçten içe bağışlanır hep ben Buna sevgiliyle meşk denir Islahı olmasın diye iyiliğin Haddi söylenmez beyazlığın Soyundukça aklaşır UMUT...
Bir ilk olmak maksatlı adam Yalnızlığın hiç bir yüzüne karartmadan kalbini Kendi olmanın hamlesini yaptı Herşeye rağmen birşey için Yani kendi olmanın haklılığı için Tercihte bulundu Var olanın vayvelasına teslim olmadı...
Bir bakışı beklemek O bakışla vuslatlanmayı umut etmek İçinde şehirler biriken maviliğin esareti gibidir Gök ayrı susar yer ayrı suçlar Emsal olsun diye uyanır görmek. Sessizliği üşüyen kıvamdadır umut Bir gül koklansa bir kıyamet kopar Eyvahlanır matematik Rakamlar hizadan düşer Dünya bir mendile çıkılanır Bir bakışı beklemek Bu yüzden himmet sayılır...
Şimdi de ben değilim Ben değilim ikiliğin biri İşgüzar bu yaşayabilmenin Sanatkarı ben değilim Sizden biri değil mutluluğum Aklıma esen bir serinlikle Kalıcı olmadığı belli yalnızlığımı suçlabilirim Köşeleri sivri sözlerin köleliğine Rızalağım yok artık Yenilmeyen bir kalıba döküp ruhumu Hüccetli bir adam olabilmenin Kuturu sayılacağım için Ben’imi göndere çekebilir Üzerime sinen gölgeleri silkeleyebilirim!...
İçiyle dirliği olanın en içi olmak istiyorum Yerin göğün değil aklımın gönlümün maliki olmak istiyorum Kimsenin değil kimseliğimin tadı tuzu olmak istiyorum Hükümran değil hükmüme ram olmak istiyorum Yol değil aradığım yolların varılanı olmak istiyorum Akıl fikir aradığım yok ben bende olanı istiyorum Taşıp çoşacaksam Çağlayıp akacaksam Öfkeyle patlayacaksam Herşey hepten bende olup bitsin istiyorum...
Aynı göğün şemsiyesi altında Aynı duanın nefesleneni olarak Ve hep aynı kalp çarpıntısıyla Sadık bir rüyaya uyandığım Sen ey! Sonra derine daha derine inip Hatta günahlar işleyip Yalan bile söyledikten sonra Müfredat dışı olarak yaşa(n)san bile Tanrı gibi sevebilen sevilebilen hatta Sen ey! Nezih manzarasısın gözümün Gönül ufkuma doğan Hep mütebessim Eşitliğim Sen ey! Sevmek suç aletidir Susmakta öyleöyle!
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Eşref i Mahlukat ve Umut Etmenin Yok Hali şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Eşref i Mahlukat ve Umut Etmenin Yok Hali şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.