GÜN Kİ GECENİN İNİNDE...
Boşluklar vardı ezelden hibeli kadere
Biraz ayrıktı imgeler, Düşler kâh pembe kâh boyalı hüzünle. Her hazan mevsiminde Çıplaktı tüm o ağaçlar En az ruhum kadar şeffaf. Terk edilmiş gölgeler çok uzak, Saf, bakir ovalarda Göğün derinliklerinde Yakalamış ensemden rüzgâr Bir eksik bir fazla olsa da şu üzünç. Eksiltisi kaderin Öylesine alışkınım ki Ve nasıl da mubah nezdimde. Kıvançlı bir yadsımazlıkla Gün ki gecenin ininde… Uzanan o yol mahşere: Üç, iki, bir Hepten kayıp hepten yitik Kaçak göçek Azıcık farklı ve fazlasıyla ezik. Yerli yersiz sayısız belirteç; Tümlemek adına belki de Bir ileri bir geri… |
Günleri sen diye her anımı sana yazıyorum belki bir gün bana geri dönersin işte o zaman hayatım gül pembe açar kim bilir deniz gözlüm ben seni çok özledim *
Özlem Demirkaya &*.*&