GURBET ÇOCUKLARI


Derdimiz...
Biraz tuz,biraz biber değilmiydi.?
Bir lokma ekmeğin yanında.
Neyimiz eksilirdi...
Biraz sabırla...
Aza kanaat etseydik,
Ne olurdu sanki..
El kapısında,
Sevgi,şevkat dilenmeseydik.
Sermeseydik...
Gururumuzu,ayaklar altına,
Hiç değermiydi..
Alın terimizin bir tek damlasına..! .
Kimbilir.. belkide,
Katlanmazdık o zaman,
Hans´ın... Petra´nın..
O alaycı,küstah tavrına.!

Sebep neydi...?
Neydi bizi,mahkum eden,
Kuru bir yaprak gibi
Savurup,gurbet ellere düşüren.
Açlıkmıydı,sefaletmiydi,sahiden.?
Şimdi....
Bir fazlamızmı var..?
Yurdumdaki
Memurundan,işçisinden..!

Oysa gurbet ellerinde....

Kadını,erkeği koşar,ek iş peşinde,
Bi haberdirler,evde olan bitenle.
Çocuklar sokakta,kimbilir nerede,
Okullarda perişan garip çocuklar..

Bir ev,bir mülk daha alalım derken,
Kimi mideden oldu,kimi kalbinden,
Kimi kızından oldu,kimi gelinden,
Hayatları kararan,garip çocuklar.


Dünyayamı geldik yoksa biz erken.?
Yoksa yıllarmı kısaldı,dönelim derken.
Gözümüzün önünde gençlik giderken,
Vebalimizi çeken,garip çocuklar..!








Mahmut M. Özdemir