Porselen Yüreğim Harika Ufuk’larında / 1
Gecenin sokak lambası aydınlığına vuruyorum kendimi
kalem-i mürekkebim damarlarımı kırmızısıyla besliyor beton yığını boş kalabalıklar üstüme üstüme yürüyor umuda varmadan henüz güneş kızılı allanmadan ruhumun esirliği iz bırakıyor geleceğin köhne aydınlığına sanki ! köprü başında tünelin ucunda uçmayı bekleyen Rüzğarın körebesine söbeliyor hayat yalnızlığa giden yalnızlığın beyaz dili vuslat kuşu bekleyişlerin hümülüşü yorulmuşluğu irem bahçesi cehennemin donuşları savuruyor vuslat penceresi düşünürlüğümü kanadından kanatılmış kanadından kırılmış kanat çırpamaz serçeye kanatlı hayat var mıdır ! bir mücize bekliyor şiir ecesini kendini alkışlayan alkışlanamayan bir mucize söylenmiş söylenemeyen sözsüz duyurmalar tüm acıların mutluluklara gömüldüğü sevinçler kurban edilmiyecek kadar kurban edilişler kalem kelam sözünden dökülen nağmeler asilliğin aslısı yazılan yazılamayanlar düşündüğüm gördüğüm ördüğüm donmuş yitik yazdığım hayat içinde kendini oynuyor hayat ruh içinde ruhunu dinliyor gel gitler ademin hayatı ademin hayali sen kimsin diyor ! duruşlarına sarı benizli ölümün kırmızı resmini çiziyor resmi geçit selamı veriyor git hadi git diyor benim olan benim olmayan her yere ruhumun kaçkınlığı zehirlenmişliği kadar zihinsel düşüncemin küresel ısınmışlığı kadar iç kanaması çaresizliğin gezinmişliği kadar ayrılık sarası tutmuş hastalıkların ihanetlerin bedel ödenmişliğini mizanı aleme bırakda git sonra ! cam kırıklarının yere düştüğü can çekişlerinin parçalandığı çıtırdayan kalp ağrısının içine akıtılmış göz yaşlarına sevi derinliğinden harika bir peri konuyor ateşi bir kez daha suda yakıyor kumdan örülmüş kaleleri yıkıyor toprak kokusu zülüflerine yaşamı süt kokulu sağıyorum düşlerim bağdaş kuruyor uzatsam eli elime değecek esleriyle kalbimi okşayacak saçlarını omuza konduracak geçmişin acılarını geleceğe gülümsetecek allanıyor ballanıyor tuzlanıyor buzlanıyor parmaklarımı yalıyor kimselere vermem diyorum .....güvercin kanatlarım pır pır ediyor sevgili kalem dostum arkadaşım Harika UFUK esintisine ithafen ! naz-ü hüzündür yazılan belkide biz bize uçtuğumuz kanatlar Gülay GÖKTÜRK |