acıyorum kendime
acıyorum kendime güneh defterim dolmuş
kararmış gözlerim yıldızlar solmuş mevsim bahar degil yaprak kurumuş ömür hazanının gülleri solmuş acıyorum kendime pişmanlıga fayda yok yalanı meleğe demenin bir faydası yok haşaratlar sofrasına bir dürüm oldum çağırır bağırırım beni duyan yok acıyorum kendime toprak dolmuş gözüme yavaş yavaş erir gider özüm hep faryadıma cevapmı yok ne sebep imkanım yok cıkayım ben be sebep |