zulmün kara büyüsü
Henüz onikisin de küçük bir çocuk ağlar
bilmem ne derdi vardır fatmam karalar bağlar kar la dolanmaz oldu arşa yükselen dağlar artık yeşermez oldu sarardı bütün bağlar ne ulke den bir umut ne dünyalar bir umut kana bulanmış sanki sisli kara bir bulut kan kokan güler açmış kızıla dönmüş deniz zehir olmuş hep toprak gel de gerçeği unut ne özgürlük marşları ne de cihat erleri belliki yok olmuşlar kalmamış bir yerleri zakkum ağacı olmuş batıyor diyenleri zulmün kara büyüsü karartmiş yürekleri kim bilir kac yuz yıl daha sürecek bu gerçekler kim bilir kac kişi daha bu acıya gülecekler belkide bir devrim yaşar bizden sonra gelecekler ışte o gün bahar gelir yeşerir bütün renkler |