Cezası ağır bir yükümlüyüm şimdi yüreğinde

Son sözlerimi sorsalar gözlerim dolar yine

Oysa!

Ben her ağladığımda sen silerdin gözlerimi ellerinle

Şimdi bir ayrılık busesi düşüyor ömrüme

Ömrüm üşüyor sevdiğim

Yüreğim bölünüyor

Ve

Ben yaşayan bir ölüyüm işte

........................

yetim yüreklim
dün gece kulağım burda yüreğim yine mezar başı düşlerimde gezindim durdum bende
uykum yok
halim de yok
kolumun kanadımın kırıklığına bir de nefesin dokununca yüzümü çevirmediğim çerçeveme nasıl sarıldığımı bir bilsen

iyi ki varsın!
dememizi hakeden insanlar bize hayatın verdiği en güzel hediyedir .
bu hediye ömürlük olursa kıymetin artar, yüreğin nurlanır can evladım
bir de
özünü sözünü unutup gönlünü ziyan edenler var.onlara diyecek sözüm:mevlam yüreklerine güzellikler nasip etsin

ah be yetim:neydi bu böyle


Farzet!

Senin için ölmüş biriyim

El dediklerin kadir kıymet bilmez sevdiğim


bilmezler funda can
yeminle bilmezler
vallahi bilmeyecekler
avuçlarından dilenecekler ama belkide o bile kısmet olmayacak

bak bu garibe
ne çok yüklenmişlerdi bir zamanlar bana
gençtim o vakitlerimde
(ölenle ölünmez)gel yolunu çiz diye
yapamadım
beceremedim
gidemedim

yüreğini emanet aldığım(cansuyumun)kemiklerini sızlatamadım
dokunmayın yarama dedim
kanadım
kanadım

yinede
onsuz onunla yaşadım.

inan bana,
dünyanın gösterişli halleri yapmacık çıkarcı insanları çekmiyor dikkatimi
bana
bir parça samimi insanlar lazım.(ne doğru bir sözdü)bana sen yollamıştın bunu
durup düşündüm
kabuğuma çekilipte yine süzdüm gözpınarlarımı ardınsıra be evlat

evet haklı dizelerdi yine
ayazlarda üşümeye mahkum edilen olsakta
yüreğimiz sağlam bizim
özümüz sağlam
sözümüz sağlam
hakka!(yarabbi)adaletini bekliyoruz diye ellerimizden önce gönüllerimizi açtığımız her vaktimize asla yalan katmadık
şükrümüzü
sabrımız ile yamadık
yamalı elbiseler giydikte dilenciğimizi ancak Mevla'ya yaptık


bırak bölünsün yüreğin
haydi bırakta üşüsün
mevlam
üşüyen yüreklerle beraber can tabibim
bakan gözümüzü görmez sanıyorlar
duyan kulaklarımızı sağır biliyorlar
konuşmayan dilimizi lâl sanıyorlar
biz herşeyi biliyor
her şeyi de görüyoruz bin şükür.

sesli düşünmüş
FUNDA SAĞLAM yine
yazarken de
okurken de

yüreğine vuramadığın kilidin
elbet onaranı olacak
bekle
sabrınla
sessizce

kaleminden öpüyor ihtiyar baban
nefes kattığın bahçelerden geliyorum sana şiirlerin sana selamı var evlat
sil gözlerini
haydi
bir avuç dua bırakıyorum
titreyen ellerimle

kutladım yürekten

Cezası ağır bir yükümlüyüm şimdi yüreğinde
Son sözlerimi sorsalar gözlerim dolar yine
Oysa!




Ama oysa
söylemeye dil varmaz
yazar da yazar

Kalp kalem olur
Alın defter


Sil silebilirsen


Adaşım sesine, kalemine kurban
Tebriklerim seninle, bu anlamı derin mi derin tarihte