VEREM’DE bir mah-pare, adıyla, sanıyla GÜLTEN,-1-
Latif mi latif bir boy pos, o boyda tarifsiz gül ten,
Karşılıksız sevdasında, yanıp yanıp duran bir ten,
Irak durma seven candan, yeter belki de bir busen.

Yüz çevirme bu garibe, tutkun sana pek derinden,
Yazı yazılmış ise bil, kaçışı yok kaderinden,
Çaktırmıyorsun sen amma, akıyor aşk bak serinden,
Irak durma seven candan, hiç se bir koku göndersen.

Nefesim açılır ani, kendine gelir bu beden ,
Beden içinde biri var, her daim seni seyreden,
Önüne geçilmez asla, kız dolu hep göz eden,
Irak durma seven candan, n’olur bir de sen göz etsen.

Gül cemalini göreyim, şu cama hele bir çıksan,
Onca tabuları aşkla, ta ki kökünden bir yıksan,
Şayet sen de aşkı bilir, seveni seven bir kızsan
Irak durma seven candan, fena olmaz ışmar versen.

KÜÇÜK OZAN dil-cu var ya, hep naza çeker kendini,
Yıkıp geçer kimi zaman, bu maşukun öz bendini,
Meydan okuma hırsına, yıkma ha kendi fendini,
Irak durma seven candan, bir de sen aşkla bir sevsen.

KÜÇÜK OZAN ( CML DMR)
İSTİRHAMNAME’DEN.

NOT:1=VEREM; VEREM SAVAŞ DİSPANSERİ. GÜLTEN ORADA GÖREV YAPIYORDU.